Değerlendirme Notu / Mert Uzunsoy

Türkiye’de siyaset 2018 yılı itibarıyla genel seçimlerde ittifaklar, yerel seçimlerde ise iş birlikleri ölçeğinde ilerliyor. Bu hem yerel hem de genel seçimler için geçerli bir durum. Seçimler öncesi siyasi partiler bir araya gelerek ortak milletvekili listeleri, birbirleri lehine aday göstermeme ve ittifak protokolleri gibi yöntemlerle seçimlerden en başarılı biçimde çıkmanın yollarını arıyor. 2023 genel seçimlerinde siyasi partilerle ittifak kurmanın yanı sıra başka partilerin listelerinden seçime katılma yöntemini de kullanan birçok siyasi parti oldu. 13 siyasi parti seçime katılma hakkı bulunurken diğer partilerin listelerinden seçime katılma yolunu seçti. Mart 2022’de seçim kanununda yapılan değişikler, ittifak oylarının partiler bazında ayrı ayrı hesaplanması yöntemini benimsedi ve bu durum ittifak yapılarındaki dönüşümü tetikleyen en önemli faktör oldu. Partilerin ittifak içerisinde oldukları diğer partilerin milletvekiline dönüşmeyen oylarından faydalanamıyor olması yalnızca ittifak oluşturmanın anlamlılığını azalttı ve ortak listeleri tartışmaya açtı. Kaldı ki parlamentoda kanun yapma yeterliliği için gerekli olan 301, anayasa değişikliğini halkoylamasına sunmak için 360 ve anayasa yapma yeterliliği için 400 sandalye kazanma zorunluluğu da muhalefet partilerini ortak listeler etrafında birleşmeye zorladı.

Değerlendirme notunun tamamına buradan ulaşabilirsiniz.