Zeytin ağaçlarının kıyımının önünü açacağı gerekçesiyle tepki çeken “Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi” komisyon görüşmeleri 20 Haziran 2025 tarihinde tamamlanmıştır. Yasa teklifinin görüşüldüğü TBMM Sanayi, Ticaret, Enerji, Tabii Kaynaklar, Bilgi ve Teknoloji Komisyonu Toplantısının ardından, muhalefetin tüm itirazlarına rağmen teklif, hiçbir değişiklik yapılmadan komisyondan geçmiş ve en yakın sürede genel kurula geleceği söylenmiştir.

Bu yasa teklifinden ormanlar, meralar, sulak alanlar, korunan alanlar ve tarım arazileri kadar etkilenecek olan ve kamuoyunda büyük tepkilere yol açan zeytinciliğin mevcut durumu dikkatle değerlendirilmelidir. Ülkemizde zeytinciliğin ilk resmi temelleri, Mustafa Kemal Atatürk’ün direktifleri doğrultusunda Tarım Bakanlığının çıkardığı “Tarımda Tedrisatı Islah Kanunu” ile atılmış; bu doğrultudaki gelişmeler 1929-1950 yılları arasında sürmüştür.  Bunu izleyen 1950-1960 döneminde ise gelişmeler tamamen durmamış, ancak ilk döneme kıyasla yavaşlamıştır. Daha sonra, 1. Beş Yıllık Kalkınma Plan döneminde, Türkiye ilk kez zeytin ve zeytinyağı ihracatçısı ülkeler arasında yer almış ve bu ürünleri dış pazarlara sunar konuma gelmiştir.

Türkiye'de günümüzde zeytin üretimi, başta Ege, Akdeniz ve Marmara bölgeleri olmak üzere Güneydoğu Anadolu Bölgesi ve çok az olsa da Karadeniz Bölgesi'nde yapılmaktadır. Ülkemizde zeytin yetiştiriciliğinde kullanılan geleneksel bilgi, yöntem ve uygulamalar 2023 yılında UNESCO tarafından Türkiye zeytin üretimi, işlenmesi ve kullanımı konularında “Somut Olmayan Kültürel Mirasları” listesine alınmıştır.

Zeytin, Türkiye’de çok geniş bir yayılım alanı bulmuştur. Türkiye’nin 81 ilinin 41’inde, 843 ilçenin ise 270’inde zeytin üretimi yapılmakta ve bunun %95’i Ege, Marmara ve Akdeniz bölgelerinde gerçekleştirilmektedir.