Değerlendirme Notu / Senem Dartar

Türkiye tarihinin en yıkıcı depremi olarak nitelendirilen 6 Şubat Kahramanmaraş Depremi,  44 binin üzerinde can kaybına ve binlerce kişinin yaralanmasına neden olurken depremden etkilen çok sayıda ildeki yüzlerce yapı da ağır hasar aldı.

Yaşanan felaketin ardından elde kalan resim, her afet sonrası olduğu gibi bir kez daha ihmaller ve alınmayan önlemler ile otoritenin sorumlu olduğu alanlardaki zayıflıklar ve toplumun depreme ilişkin bilinç düzeyinin ne denli düşük olduğunu ortaya çıkardı.

Sınırları içerisinde Kuzey Anadolu Fay Hattı, Doğu Anadolu Fay Hattı ve Batı Anadolu Fay Hattı’nı barındıran Türkiye, tarihsel verilere göre 1500'lü yıllardan başlayarak farklı zamanlarda büyüklüğü 7 ve üstü olan ve uzmanlar tarafından tehlikeli olarak nitelendirilen 25 depremle sarsıldı. Yalnızca 1939-2018 yılları arasında gerçekleşen 7 ve üzeri büyüklüğündeki 14 depremde binlerce kişi can verdi.

Sadece bu verilere bakarak bile deprem ülkesinde yaşadığımız gerçeği ile hareket ediyor olmamız gerekirken 6 Şubat Depremi’nin bilançosuna bakarak kurumların ve bireylerin daha çok bu gerçeğin inkârı yönünde bir tutum sergilediğini söylemek pek de yanlış olmaz.

Bulunduğumuz coğrafyaya uygun yapıların inşa edilmesini sağlamak, işlevsel bir acil afet planına sahip olmak ve kayıplarımızı en aza indirebilmek için sigorta araçlarından faydalanmak depreme karşı alınabilecek üç temel önlem.

Yaşadığımız son felakette ilk iki hususta 1999’da meydana gelen Gölcük Depremi’nden bu yana yapıcı bir yol kat edilemediğini üzülerek gördük. Buna karşın sigorta verileri de bireysel olarak üzerimize düşeni yapmadığımızı gösteriyor.

Değerlendirme notunun tamamına erişmek için tıklayınız.