Demokrasi iyi yönetişimi, bu da yüksek kaliteli politikaları ve kurumları gerektirir. Gerçekten de böyle bir sistemde yüksek kaliteli, iyi yönetilen, dirençli ve bağımsız kurumlar; yönetişim sisteminde etkin denge ve denetleme işlevi görür. Bununla birlikte, bir demokrasinin kalitesi için en önemli şey vizyon, bilgelik, öngörü, etik, ahlak, değer ve ilkelere sahip iyi bir liderliktir. Bu nitelikler eksikse ya da ciddi eksiklikler içeriyorsa hem politikalar hem de kurumların ciddi şekilde zarar görmesi veya tehlikeye girmesi muhtemeldir.

Bunu göstermek için, bu makalede birbirinden çarpıcı biçimde farklı iki ülke olan Türkiye ve Hindistan'daki durum ele alınacaktır. Her ikisinde de benzer liderlik tarzlarına sahip, benzer iç ve jeopolitik sonuçları arzulayan -iktidarda kalmak için ne pahasına olursa olsun seçimleri kazanan ve hem bölgelerinde hem de küresel olarak jeopolitik nüfuz peşinde koşan- liderler var. Her ikisi de hedeflerine ulaşmak için kendi dinleri olan İslam ve Hinduizm'i siyasallaştırmışlardır.

Liderlik tarzlarının bu şekilde bir araya gelmesi garip ve beklenmedik bir şekilde Hindistan ve Türkiye'yi bariz din, nüfus karışımı ve diğer farklılıklarına rağmen ürkütücü bir şekilde benzer jeopolitik ve iç yolculuklara yönlendirmiştir. Türkiye hükümeti aynı zamanda Hindistan hükümetinin baş muarızı olan Pakistan hükümeti ile uzun süredir devam eden bir kardeşlik ilişkisine sahiptir.

Değerlendirme notunun tamamına buradan ulaşabilirsiniz.

Bu makalenin tüm telif hakkı Hindistan Uluslararası Merkezi’ndedir. Makale Hindistan Uluslararası Merkezi Üç Aylık Dergisi cilt: 51 ve1. sayılı “IIC Summer 2024, Quarterly” dergisinde Temmuz 2024 tarihinde yayımlanmıştır. İngilizce versiyonuna buradan ulaşabilirsiniz.